آقای رئیس جمهور! اگر نمی توانید نامش را بگویید، از عدالت نگویید!

رئیس جمهور، که در آخرین سفر استانی، و در جمع توده مردم، از« قلدری که شیلنگ 8 اینچ به بیت المال وصل کرده و با یک پمپ و برق سه فاز می مکد و به حساب و جیب خود می ریزد و بستگان خود را منتفع می کند» گفته، و با قاطعیت اعلام کرده بود «هر جا سندی و پرونده ای جند میلیاردی پیدا می کنیم، در اکثر مواقع به یک دسته مشخص می رسیم!» در همایش بزرگ و جمع «مدیران و کارگزاران دولت اسلامی» با تکرار و اشاره به شعارهای معروف «عدالت گستری» و «مهرورزی» و «خدمتگزاری» دولت نهم، این نکته را باز تکرار کرد که « سخت ترین مرحله برپایی حاکمیت اسلامی، اجرای عدالت است،و کسانی که برای خود مصونیت قائل هستند، در برابر اجرای عدالت، هزاران توجیه می آورند، یکبار می گویند رشد اجتماعی مختل می شود، یکبار بهانه مختل شدن امنیت را می آورند، و یکبار هم می گویند آبروی افراد می رود و توجیه می کنند، که اجرای عدالت به معنای توزیع فقر است» و احمدی نژاد، بعد از آنکه فریاد زد و تاکید کرد « اما همه بدانند که ما دنبال قطع کردن امتیازات هستیم» بدون توجیه گفت « فردی 27-28 سال است که در این مملکت همیشه مسئول بوده است، این فرد چطور فرصت کرده کار اقتصادی کند و چند صد میلیارد در کیسه اش است؟ آخر از کجا آورده است؟! وقتی هم سراغ اینها می روی، می گویند امنیت اقتصادی به خطر می افتد. بله! امنیت یک عده با این کارها حتما به خطر می افتد!»

و اما آقای رئیس جمهور! این قلدر و فرد مسئول مصونیت داری که روز روشن، با استفاده از برق سه فاز، شلینگ هشت اینچ به بیت المال وصل کرده و از اول انقلاب تا به حال در این کشور مسئولیت داشته و دارد کیست؟!

آقای رئیس جمهور! اگر شما نمی توانید نام این فرد را بگوئید، چرا دم از اجرای عدالت و مبارزه با فساد می زنید، و با سر دادن این شعارها و گفتن این حرف ها، نمک به زخم مردم محروم می پاشید؟! و اگر جرات افشاء نام این مسئول را دارید و نامش را می دانید، چرا نامش را اعلام نمی کنید!

آقای رئیس جمهور! برای اینکه همچون روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان دچار مشکل حقوقی و گرفتار محکمه نشوید، در جمع مدیران می گویید« فردی با عنوان یک موسسه دولتی، مبالغ کلانی پول گرفته و بدهکار شده، که در نتیجه آن موسسه دولتی مجبور می شود از بیت المال، آن پولها را بپردازد و آن فرد حاضر به پس دادن پولها نباشد. ما تا به سراغ این افراد می رویم، می بینیم که فریادها بلند می شود، و فریاد از دست رفتن مدیریت سر می دهند» و اما! باز حتی در جمع کارگزاران هم نمی گویید که این فرد کیست، و فریادها از کجا و توسط چه کسانی بلند می شود؟!

آقای رئیس جمهور! در جمع مدیران و کارگزاران دولت اسلامی اعلام می کنید که« یک مسئول عالی رتبه، در خانه ای که در شمیران دارد، استخر خصوصی می سازد!» و بعد اشاره می کنید « من مطلع بودم که وضع مادی آن فرد چندان خوب نیست، ولی بعد متوجه شدم، که در یک بده بستان در خرید و فروش زمین، مبالغ هنگفتی گرفته و می خواهد استخر خصوصی بسازد. مگر می شود فردی از مسئولان رده بالای کشور باشد و در خانه اش استخر خصوصی بسازد؟! در حالی که در شهرستانها، مردم در آن وضعیت بسر می برند! آیا این فاصله، حاصل مجاهدت های شبانه روزی آن آقای مسئول است؟!» و اما این مسئول عالی رتبه که مجاهدت های شبانه روزی داشته کیست؟! و در کدام دولت با بده بستان و خرید و فروش زمین به ثزوت کلان دست یافته است؟!

آقای رئیس جمهور! متاسفانه شما برای به هیجان درآوردن مردم، مدام شعار می دهید، و در هر سخنرانی و در جمع توده مردم، این شعارها را تکرار می کنید، و البته به آنچه که می گویید هم خود اعتقاد ندارید، چرا که چشمهایتان را می بندید و می گویید « نباید بر سوء استفاده از بیت المال چشم پوشی شود، دیگر در چنین جایی بحث آبرو مطرح نیست! سوء استفاده کننده از بیت المال، بی خود کرده که بیت المال را حیف و میل و بدون ضابطه خرج کرده است» و وقتی بخاطر حفظ آبروی سوء استفاده کننندگان بیت المال، نامی از فردی نمی برید و می گویید « ما در انقلاب چیزی بنام پرده پوشی نداریم» و بعد حکم صادر می کنید « ما نباید انقلاب را فدای آدمها کنیم» مردم باید در مقابل شعارهای رئیس جمهوری که می گوید « می شود چشمان را بست، اما نمی توان واقعیتها را پاک کرد» گوشهایشان را بگیرند؟ یا چشمانشان را ببندند؟!

آقای رئیس جمهور! اجرا و تحقق عدالت، شهامت و قدرت می خواهد، و وظیفه قوه قضائیه است و نه وظیفه قوه مجریه! و اما! اگر رئیس جمهور، شهامت و جرات داشته باشد، قوه مجریه هم می تواند.

محمد رضا شوق الشعراء